Autor Nieznany. - Dotyka... Poderwać gęsią skórkę do lotu

 

Autor Nieznany. niesamowicie zaskoczył mnie swoją debiutancką książką pt. Nawiść. Zakochałam się w świecie, który stworzył. Na dodatek, sposób pisania autora bardzo mnie zaskoczył i pokazał, że warto bawić się słowem, a właściwie nawet nim czarować. Z ogromną przyjemnością sięgnęłam po kolejną powieść Autora pt.: Dotyka…Poderwać gęsią skórkę do lotu.

W porównaniu do pierwszej historii, w tej mamy pokazaną wizję przyszłości. Świat postapokaliptyczny. Ziemię pokrywa pył, coś takiego jak elektryczność – nie istnieje. Świat wraca do początku. Ludzie nie potrafią odnaleźć się w tych zmianach, przejście z wykorzystywania hologramów, tablic interaktywnych. Przychodzi z trudem, a wykorzystanie rąk i mózgu zdaje się być prawie niemożliwe. Jest to bardzo smutny moment, który uświadamia nam, do czego świat może dążyć. Ile z nas potrafi rozpalić ognisko, bez zapałek lub zapalniczki? Zgaduję, że jest to niewielka część, a większość nauczyłaby się tego metodą prób i błędów. Dość wcześnie uwidacznia się przesłanie Autora.

„Młodzi muszą poznać czary starych. Bo żeby przeżyć, muszą patrzeć w przeszłość. Na to, co było kiedyś”.

Główną postacią, która jest w stanie uratować pojedyncze osoby, jest Stary Człowiek. To on posiada wiedze: jak przetrwać, jak używać mózgu i rąk. Młodzi nie wiedzą nic. Nie znają nawet siebie, nie znają liter. W dzisiejszym świecie człowiek starszy jest raczej odstawiany na bok. Musimy przyznać, że coraz częściej można zauważyć, że osoba osiągająca jakiś wiek zaczyna być problemem. Bo nie mamy dla nich czasu czy pieniędzy. W świecie Autora człowiek wiekowy to skarb, przykro to mówić, ale jest on naprawdę cenną „walutą”.

Warto zwrócić uwagę na szatę graficzną. Obwoluta, która zdumiewa, zachwyca.W ostatnich latach, niewiele książek posiada takie grafiki, czy przedstawienia. Mnie, jako osobie dwudziestoletniej, pierwsze, co przyszło do głowy, to jakaś stara książka, którą wyjęłam z półki rodziców. Daje to niesamowity klimat, książka z jednej strony przedstawia przyszłość, pokazuje powrót do przeszłości i wygląda jak jakiś skarb z starego regału, czy białego kruka z antykwariatu.

„Kiedy jego elektroniczni kumple są martwi, przychodzi do ludzi. To nic złego. Kiedyś każdy odchodzi. Ważne, żeby wrócił. Żeby wylądował tyle razy, ile poderwał się do odlotu”.

W powieści występuje niewielu bohaterów i myślę, że nie będę pisać o nich zbyt dużo, po prostu warto ich poznać. Młodzi to osoby niewiedzące nic, żyjące tylko elektroniką. Przyszło im doczekać momentu, gdy nie będą mogli jej użyć i niestety mają duży problem. Wspomniany wcześniej Stary jest według mnie postacią najważniejszą, która ma największy wpływ na to, jak zrozumiemy historię.

Autor Nieznany. ponownie zabiera nas w trudną podróż, wymagającą od nas skupienia i wczytania się. Autor również w tej opowieści czaruje słowami. Jak wspomniałam w recenzji Nawiści dla mnie jest On magikiem, który osiągnął wysoki poziom w tej dziedzinie. Jeśli ktoś liczy na lekką lekturę, to lepiej poczekać, zanim weźmiemy się za tą, czy nawet poprzednią książkę. Myślę, że Nawiść jest książką łatwiejszą, ale może to tylko moje odczucie.

„Starzy ludzie nie potrzebują słów, żeby zrozumieć, co się do nich mówi. Nie potrzebują uszu, żeby odebrać słowa”.

Dziękuję Autorowi za możliwość przeczytania książki. 

 

Kinga Tatkowska w książce Oszukany czas przedstawia historię Marty. Dziewczyna jest w związku z dużostarszym od siebie mężczyzną Robertem. Dzięki niemu zapomniała już w dużej mierze o smutnej przeszłości. Robi to co kocha, nie martwi się o pieniądze, ma kochanego chłopaka, zrobiła w życiu coś niesamowitego. Jednak kolejna służbowa kolacja Roberta powoduje powrót do przeszłości. Jej wielka miłość, Kamil wraca do Polski po ośmiu latach. Na dodatek prowadzi interesy z starszym mężczyzną. Jedna chwila uwalnia ból i smutek, których już dawno nie czuła. Jednak razem z nimi przychodzi nadzieja na powrót cudownych dni.

„Nie, mam pojęcia, co przyniesie kolejny dzień. Czy jutro będę myśleć inaczej niż dzisiaj? Nie wiem. Możliwe. Na razie wiem tylko tyle, że znów tutaj jesteś, stoisz przede mną i pytasz czy masz choć odrobinę szansy, a ja nie jestem w stanie ci jeszcze na to odpowiedzieć”.

Oszukany czas to mój pierwszy romans, w którym mam do czynienia z motywem gangstera/mafii. Muszę przyznać, że jest to dla mnie udane spotkanie. Szybko wciągnęłam się w książkę i miałam ochotę przeczytać, jak kończy się ta opowieść. Wydaje mi się, że jako totalny laik w tym motywie wszystko zaskoczyło mnie pozytywnie, nie spodziewałam się wielu rzeczy, jednak nie wiem jak by było w przypadku osób znających więcej książek tego typu.

„To, że czułam się całkowicie samotna, kiedy nie było go w pobliżu, to, że byłam zmęczona słuchaniem dźwięku swoich łez, bo jego ciągle nie było, aż wreszcie to, że byłam wkurzona na fakt, że tyle lat straciliśmy”.

Bohaterowie, których poznajemy są osobami, które chciałabym poznać. Mają swoje charaktery, które zapadają w pamięć. Główna bohaterka Marta jest kobietą pełną pasji, która przeżyła dużo. Jest osobą, która uratowała komuś życie. Jej uczucia są skierowane nie do jednej, ale do kilku osób, które są dla niej ważne. Jej chłopak Robert, to człowiek sukcesu. Osiągnął wiele, ma pieniądze, które starczą mu do końca życia. Jednak jak każdy chce mieć jeszcze więcej. Kamil natomiast jest osobą, która zraniła, jednak także wie jakie błędy popełnił. Według mnie jest to osoba z najlepszym humorem, jego teksty potrafią rozbawić. Bohaterami zasługującymi na uwagę są: mama Marty i Staszek, przyjaciel Kamila i głównej bohaterki. Są odrobinę mniej widoczni, ale według mnie odgrywają bardzo ważne role.

„Bo prawdziwa miłość nigdy nie była czymś złym. Miłość była najpotężniejszym uczuciem na tym świecie. I jeśli kochało się kogoś naprawdę, to nic nie powinno stanąć na drodze do szczęścia”.

Książka Pani Kingi jest świetną lekturą, zarówno będzie dobrą pozycją na odpoczynek i relaks, oraz na wybranie z niej mądrych cytatów i wyciągnięcie wniosków. Mam nadzieję, że powstanie kolejna część, która jeszcze bardziej przybliży nam głównych bohaterów i tych (jakby to powiedzieć, jak filmie) drugoplanowych.

Świetny thriller

 

Pajęcza sieć to powieść Mike’a Omera, który zyskał popularność dzięki Umysłowi zabójcy. Była to pierwsza książka tego autora, którą czytałam. Bardzo mnie zaskoczyła dopracowaniem i szczegółami. Thriller to gatunek, od którego oczekujemy zaskoczeń i lekkiego przerażenia opisem sytuacji czy wydarzeniami, które mają miejsce. Omer potrafi budować napięcie i do samego końca nie chce, aby było wiadomo co się stanie.

Książka Pajęcza sieć opowiada o zabójcy, który grasuje w Glenmore Park i okolicach. Wydaje się, że zabójca śledzi i zabija przypadkowe kobiety. Jedną z ofiar jest Kendele Byers, której ciało zostało cudem znalezione. Jacob Cooper i jego młodszy partner Mitchell Lonnie zajmują się tą sprawą. Gdy zostaje popełnione kolejne morderstwo. Młodszy z nich szybko łączy fakty, zostaje rzucone nowe światło na sprawę. Co nie zmienia faktu, że się komplikuje. Ile kobiet zginie jeszcze zanim ktoś złapie seryjnego mordercę?

Fabuła ma wiele wątków, a także licznych bohaterów, którzy wnoszą coś w dziejącą się akcję. Dynamika w odpowiednich momentach przyspiesza, po to aby wreszcie dojść do końca, gdzie akcji jest naprawdę dużo. Szybko wciągnęłam się historie i ciężko było się oderwać od książki. Chciałam tylko więcej i więcej. Za głównych bohaterów można uznać więcej osób niż Jacob i Mitchell, bardzo ważnymi osobami jest psycholożka Zoe, dużo osób uzna ją, jako postać drugoplanową, jednak według mnie wprowadza wiele faktów, które zaważają na tym co się dzieje. Kolejną ważną kobiecą postacią jest Tonnie, siostra Mitchella, która odgrywa w pewnym momencie najważniejszą postać.

W trakcie czytania podobały mi się wstawki humorystyczne, które pomagają rozładować napięcie, a także usypiają nasze podejrzenia, aby po chwili dostać kolejną ciekawą akcję. Według mnie ważne jest też przeskoki narracyjne do innych postaci, dzięki któremu o wiele łatwiej wczuć się w wydarzenia, które mają miejsce w książce.

Książkę otrzymałam z Klubowi Recenzenta serwisu nakapanie.pl, za co serdecznie dziękuję.