Mimo wszystko

 

Zawsze po udanym debiucie obawiam się przeczytać kolejną część, najgorzej jeśli polubiłam głównych bohaterów. Tak samo miałam z książką Mimo wszystko długo musiałam się zabierać za przeczytanie drugiej części po przypomnieniu sobie pierwszego tomu. Alex wyprowadza się do Hiszpanii, ma tam zacząć nowy rozdział, ale poprzednie doświadczenia łatwo go nie opuszczą. Trudne i bolesne relacje dają o sobie znać, a główny bohater będzie w dalszym ciągu zmagał się z wieloma rosterkami.

„I choć czas zaciera przykre wydarzenia, to my, ludzie, nie mamy takiej zdolności. Czas nie oferuje ani pomocy, ani nie pamięta o tym, przez co przeszliśmy. Niestety pozostawia nawet te wspomnienia, których nie chcemy”.

Książka pisana jest z perspektywy Alexa, jednak historia, którą poznajemy jest opowiadana na terapii bohatera. Podjął się on jej by sprostać demonom przeszłości i wylać z siebie to co się działo w jego życiu. Chce zrozumieć siebie i to co robił w życiu.

„Czasu nie cofniesz. Dziś jesteś innym człowiekiem. Bogatszym o te doświadczenia. Tego co się stało, nie można już zmienić, ale cały czas masz wpływ na to, co się dzieje tu i teraz”.

Moje obawy szybko się rozpłynęły czytałam książkę z zapartym tchem. Nie mogłam się oderwać. Alex jest bohaterem, którego ciężko było mi nie polubić. Poznajemy go zarówno od dobrej jak i złej strony. Popełnia wiele błędów i próbuje je naprawić. Dalej szuka miłości, a także akceptacji. Historia w drugiej części mocno opiera się ma podróżowaniu i zmienianiu miejsc pobytu bohatera, co skutkuje wieloma nowymi bohaterami. Są oni bardzo różnorodni.

„Czasami trzeba sięgnąć piekła, aby potem wspiąć się do raju”.

Końcówka książki rozbiła moje serce na wiele kawałków, autor zaskoczył i zrobił to w piękny i smutny sposób. Jednak po tej książce widzę też nadzieję i to jakoś najmocniej mnie poruszyło. Jeśli znacie pierwszą część to warto odważyć się do czytania kolejnej, jeśli nie to zachęcam do poznania Alexa i jego świata!

Przyjaźń w czasach samotności

 Doktor Marisa G. Franco to osoba prowadząca wykłady na temat więzi i poczucia przynależności. W książce Przyjaźń w czasach samotności wyjaśnia na podstawie badań i doświadczeń ludzi jak przyjaźń i kontakt z ludźmi wpływa na nasze samopoczucie. Pokazuje, ile mogą dać nam relacje.  

„Nie zawsze jesteśmy świadomi tego, że przyjaźń nas kształtuje. Tymczasem ona nie tylko sprawia, że stajemy się lepszą wersją samych siebie, lecz pomaga nam się dowiedzieć, kim jesteśmy”. 

Autorka mocno zwraca uwagę na różne typy osobowości, na różnice w okazywaniu przez nas uczuć, czułości i emocji. To wszystko wpływa na nasze relacje. W książce mamy mocno podkreślone, że aby zjednać sobie ludzi musimy patrzeć na każdego indywidualnie, ale także nie zapominać o sobie. Wskazuje, że każda relacja polega na obustronnej inicjatywie. Wyjaśnia czemu jedni łatwiej nawiązują więzi, a inni mają z tym problem. Podkreśla jak na przestrzeni lat interakcja między ludźmi zmieniała się, jak social media wpłynęły na nasze relacje. Autorka odnosi się do wielu badań i doświadczeń sowich i innych, co mocno pomaga w zrozumieniu sytuacji. Dzięki temu mamy tu zarówno teorie jak i praktykę. 

„Przyjaźń wymaga jednak inicjatywy, a to oznacza, że musimy stawić czoła naszym największym lękom”. 

Autorka porusza w książce kwestie patrzenia na przyjaźń z przeszłości, a także przyszłości. Podkreśla jak wpływa na nasze życie oraz jak inne relacje wpłynęły na to kim jesteśmy. W części patrzącej na przyszłość mówi o inicjatywie, zaangażowaniu, autentyczności, wyrażaniu gniewu, ofiarności w kwestii dawania pomocy, a także o dawaniu uczuć. Podkreśla także fakt przyjmowania od innych pomocy czy czasu. W każdym z rozdziałów przywołuje badania i doświadczenia innych, które nakreślają nam sytuację. Dzięki swojej pracy pokazuje nam co wpływało na zachowanie osób, a także pokazuje aspekty psychologiczne.  

Książka Przyjaźń jest tą pozycją, za którą niesamowicie dziękuję, ale także żałuję, że nie mogłam jej poznać wcześniej. Myślę, że tematy w niej poruszane powinny mieć swoje miejsce w treści nauczania w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych, a także znajdować się na studiach.  

A także jak zawsze przy takich pozycjach wspomnę, że jak czujecie potrzebę to zawsze warto spróbować porozmawiać z psychologiem lub terapeutom.