Mimo wszystko

 

Zawsze po udanym debiucie obawiam się przeczytać kolejną część, najgorzej jeśli polubiłam głównych bohaterów. Tak samo miałam z książką Mimo wszystko długo musiałam się zabierać za przeczytanie drugiej części po przypomnieniu sobie pierwszego tomu. Alex wyprowadza się do Hiszpanii, ma tam zacząć nowy rozdział, ale poprzednie doświadczenia łatwo go nie opuszczą. Trudne i bolesne relacje dają o sobie znać, a główny bohater będzie w dalszym ciągu zmagał się z wieloma rosterkami.

„I choć czas zaciera przykre wydarzenia, to my, ludzie, nie mamy takiej zdolności. Czas nie oferuje ani pomocy, ani nie pamięta o tym, przez co przeszliśmy. Niestety pozostawia nawet te wspomnienia, których nie chcemy”.

Książka pisana jest z perspektywy Alexa, jednak historia, którą poznajemy jest opowiadana na terapii bohatera. Podjął się on jej by sprostać demonom przeszłości i wylać z siebie to co się działo w jego życiu. Chce zrozumieć siebie i to co robił w życiu.

„Czasu nie cofniesz. Dziś jesteś innym człowiekiem. Bogatszym o te doświadczenia. Tego co się stało, nie można już zmienić, ale cały czas masz wpływ na to, co się dzieje tu i teraz”.

Moje obawy szybko się rozpłynęły czytałam książkę z zapartym tchem. Nie mogłam się oderwać. Alex jest bohaterem, którego ciężko było mi nie polubić. Poznajemy go zarówno od dobrej jak i złej strony. Popełnia wiele błędów i próbuje je naprawić. Dalej szuka miłości, a także akceptacji. Historia w drugiej części mocno opiera się ma podróżowaniu i zmienianiu miejsc pobytu bohatera, co skutkuje wieloma nowymi bohaterami. Są oni bardzo różnorodni.

„Czasami trzeba sięgnąć piekła, aby potem wspiąć się do raju”.

Końcówka książki rozbiła moje serce na wiele kawałków, autor zaskoczył i zrobił to w piękny i smutny sposób. Jednak po tej książce widzę też nadzieję i to jakoś najmocniej mnie poruszyło. Jeśli znacie pierwszą część to warto odważyć się do czytania kolejnej, jeśli nie to zachęcam do poznania Alexa i jego świata!